Toz pembe bir hayal dünyası. Zamanla anlar hayatın sadece hayal dünyasından ibaret olmadığını. Hayatın yüzüne çarptığı gerçekler; acısı içinden hiçbir zaman çıkmayacak, aklına geldikçe hep içinden birşeyler koparırcasına sızlatacak bir "tokat" olur çoğu zaman! İnsanın pembe bulutlu hayal dünyasına kara bulutlar geliverir birden. O kara bulutlarla gelen gök gürültüleri insanın dışarı vurmak istediği ama hep içine attığı haykırışlarıdır aslında. O kara bulutlar birgün gider ama insandan da çok şey götürür. Umutlarını, inancını, yaşama sevincini ve en önemlisi de artık hiçbir zaman olmayacağına inandığı hayallerini...Ama bilmez ki asıl "inancını" kaybettiğinde her şeyini kaybettiğini, hayatın işte o zaman bittiğini...Geceler! Bitmek bilmeyen, tükenmeyen, umutsuz, insanın " bir gün her şey düzelecek mi?" diye düşünmekten kafayı yemek üzere olduğu geceler. Hep bir ışık bekler. Sabahın ilk saatlerinde kendine bulduğu açıklıktan içeri süzülmesini istediği, yüzüne vurması için deliler gibi çırpındığı güneşin ilk ışıltılarını. Ama o da biliyordur ki gecenin bitmesine daha çok var.
Sabaha çok var!
VeRa
